Szczeniak

Mój potwór ma już 11 tygodni. Już trzy tygodnie się z nim męczę. Nie poznaje siebie, wstaje raną i chodzę spać sporo przed północą, a przecież są wakacje. Młody mnie porządnie wykańcza, nawet jak temperatura przekracza 30 stopni i najchętniej nie wychodziłabym z domu. Jestem cała pogryziona, a mała pirania robi się coraz silniejsza i nie przestaje gryźć.
Planowałam robić z Texasem trochę więcej niż robię, ale lepiej mniej niż za dużo. Ogólnie to mały fajnie pracuje, pięknie się skupia i widać, że myśli. Uwielbia piłki, ale szarpaki też nie są złe ;) Szarpać może się wszystkim, nie mogłam się powstrzymać i pokazałam mu dysk, oczywiście tylko się przeciągaliśmy. Pracujemy nad aportem, który zepsuł nam Brooklyn. Są postępy, ale jeszcze czasem mały robi aport "na Brooka" tzn. walnie się metr ode mnie i przeżuwa zabawkę, bo przecież pańcia może podejść i wziąć, pomińmy fakt, że zdarza mu się do mnie podejść, a jak wyciągnę rękę uciec. W każdym razie zabawki nie gubi i już nie fiksuje na widok uciekających butów :P
Miasto olewa, ale zaczyna interesować się rowerami... Uwielbia obcych ludzi, gryyy będę go radzić OE, wiem, wiem widziały gały co brały ;p Trochę boi się psów, przez Brooka oczywiście.
Ale żeby ten Brook nie był taki straszny to chociaż nauczył małego chodzić na smyczy (chociaż i tak poruszamy się w tempie zdechłego żółwia), węszyć (kopać dziury w ogródku też :/), przyczynił się do wyciszania w domu i fajności szarpaka.
Planuję nasz debiut wystawowy na klubówce pasterskich niepolskich, 23.09 koło Łodzi. Mam nadzieję, że jakoś to ogarnę, tyle razy byłam na wystawach, a i tak nie wiem co i jak o.0

A ja tak lubię klatkę Brooklyna ;)

O Brooku też przydałoby się coś niebawem napisać ;) O zgrozo, już za tydzień seminarium...

I gorąco polecamy szarpaki polarowe :)